همه چیز از یه توییت شروع شد:
معاشرت سوبر با آدم دراگباز (کسی که به بمبارون دوپامین عادت داره) هرگز نتیجه نداره. تو اگر همون نقشو بازتولید نکنی (مثل lovebomb و…) هرگز نمیتونی در نقش معاشر با دراگش رقابت کنی و مغزش همش دنبال بهونهای میگرده برای دعوا و فرار به سوی نزدیکترین بمب.
واقعا نمیتونم با یکی از دوستانی که مواد مخدر مصرف میکنه حرف بزنم، من از کار و تلاش و برنامه ریزی و آینده و کسب و کار حرف میزنم اون از غم و غصه و مشکلات خانوادگی و حکومت و سیاست و نمیشه ها حرف میزنه. (این مورد در مورد افرادی که معتاد به رسانههای اجتماعی هستن هم مشترکه)

دوپامین چیه؟ یه جور قندِ مغزیه که دائم میخواد شیرینیمون کنه؟
دوپامین مثل یه پیکِ جیببرِ مغزه! هر وقت کارِ لذتبخشی میکنی (مثلا اینستا اسکرول میکنی یا شکلات میخوری)، مغزت یه دوز دوپامین میریزه تو رگات و فریاد میزنه: “دوباره انجامش بده داش!” اما مراقب باش… این پیکِ مهربون، میتونه تو رو معتادِ همین لذتهای زودگذر کنه!
دوپامین چه زمانی ترشح میشه؟ مثلا وقتی ۱۰۰ تا لایک میگیرم؟
آره دقیقا! ولی نه فقط لایک. حتی وقتی پیام دوستت رو میبینی، غذای موردعلاقهات رو میخوری، یا تو بازی موبایل برنده میشی! مشکل اینجاست که مغز ما عاشقِ دوپامینِ “آسون و سریع” شده. مثلا به جای کتاب خوندن (که دوپامینش آروم میاد)، ترجیح میده کلیک کنه و تو تیکتاک بچرخه!

آیا دوپامین مضرِ؟ مثلا میشه اُوردوز کرد؟
ظاهرا خودِ دوپامین مضر نیست، ولی مشکل از “اعتیاد به ترشحِ سریعش” میاد! مثلا شبکههای اجتماعی و مواد مخدر، دوپامین رو یهو تو مغزت خالی میکنن و بعد میبینی کلی دنبال بهانه میگردی که باز هم چک کنی نتایج قرعهکشی اینستا رو (که هیچوقت نمیبری!). اینطوری مغزت تنبل میشه و به تلاشِ کم برای لذتِ زیاد عادت میکنه!
دوپامین چه ربطی به اهمالکاری داره؟ یعنی تقصیر دوپامینه که فردا درس میخونم؟
دقیقا! وقتی کار سخت (مثل درس خوندن) دوپامین کمتری داره، مغزت میگه: “بیا بریم یه سریال ببینیم، دوپامینش بیشتره!” و تو هم میری تو چرخهی اهمالکاری. راه حل؟ یه کم دوپامین رو گول بزن! مثلا بعد از ۳۰ دقیقه درس خوندن، به خودت یه جایزهی کوچک بده (مثلا ۵ دقیقه چیزای خنده دار ببین!).
میشه به دوپامین معتاد شد؟ مثلا مثل آبجیهایی که دائم اینستا آنلاینن؟
آره! اعتیاد به دوپامین فقط مواد مخدر نیست. شبکههای اجتماعی، بازیهای آنلاین، یا حتی خریدِ بیدلیل هم تو این دستهان! یه تست داریم: اگر صبح که بیدار میشی اول سراغ گوشیت میری تا دستشویی، احتمالا تلهی دوپامین گرفتارت کرده!
کتابهایی که دوپامین رو مهار میکنن چین؟ مثلا بخونم مغزم آدم شه؟
- سمزدایی دوپامین (نوشتهی دکتر آنا لِمبکه): یادت میده چطور از شر اعتیاد به فیلیمو و اینستا راحت شی!
- مینیمالیسم دیجیتال: کمکت میکنه گوشیت رو بیخیال بشی و بری سر کار و زندگیت یا کتاب بخونی!
- “کار عمیق”: اینم برای کساییه که میخوان دوپامین رو مجبور کنن به جای شبکههای اجتماعی، از درس خوندن لذت ببره!
چه چیزهایی به انسان دوپامین میده؟

منبع دوپامین | نحوه تأثیرگذاری | نمونهها/توضیحات | عوارض/ملاحظات |
---|---|---|---|
مواد مخدر | مغز رو مثل یه دستگاه اسلحهسازی دوپامین میکنه! | کوکائین، هروئین، آمفتامین، نیکوتین. | اعتیاد شدید، مغز رو مثل یه موز خشک میکنه، افسردگی و اضطرابِ بعدش هم که دیگه دردِ خودشه! |
الکل | یهو دوپامین رو بالا میبره، ولی بعدش مغز رو تو تاریکی رها میکنه! | آبجو، شراب، ویسکی. | کبد رو به فنا میده، مغز هم کمکم به جایی میرسه که فکر میکنه یه بطری آب هم ویسکیه! |
باقلا مخملی | مغز رو با L-DOPA شارژ میکنه، مثل بنزین زدن به ماشینِ دوپامین! | ۲۵۰ گرم پختهشده. | اگه زیاد بخوری، معدهات اعتراض میکنه و میگه: “خدایا بسه دیگه!” |
رسانههای اجتماعی | مغز رو با لایک و کامنت خوشحال میکنه، ولی بعدش حسهایی مثل حس پوچی و کمارزشی میکنی! | اینستاگرام، تیکتاک، تلگرام. | اعتیاد رفتاری، تمرکز رو به باد میده، و خواب رو تبدیل به یه رویای دستنیافتنی میکنه! |
اینترنت | مغز رو با اطلاعات بمباران میکنه، ولی بعدش حس میکنی هیچی یادت نمونده! | گوگل، بازیهای آنلاین، سایتهای خبری. | اعتیاد رفتاری، حواسپرتی، و خواب رو تبدیل به یه چالشِ سخت میکنه! |
فیلمها | مغز رو با هیجان و احساس شارژ میکنه، ولی بعدش حس میکنی زندگی خودت خیلی کسلکنندهست! | فیلمهای اکشن، کمدی، احساسی، یوتیوب و آپارات و فیلیمو و شبکه نمایش | اگه زیاد ببینی، ممکنه تبدیل به یه موجودِ منزوی بشی که فقط با تلویزیون حرف میزنه! |
موبایل | مغز رو با اعلانها تحریک میکنه، ولی بعدش حس میکنی یه جورایی اسیرِ گوشیای! | اپلیکیشنها، بازیها، شبکههای اجتماعی. | اعتیاد رفتاری، تمرکز رو نابود میکنه، و خواب رو تبدیل به یه آرزو میکنه! |
شکر | مغز رو با شیرینی خوشحال میکنه، ولی بعدش حس میکنی چاقتر شدی! | شیرینیجات، نوشابه، دسرها. | اضافه وزن، دیابت، و مغزی که کمکم به شکر عادت میکنه و دیگه از چیزای دیگه لذت نمیبره! |
فستفود | مغز رو با ترکیب شکر، نمک و چربی خوشحال میکنه، ولی بعدش حس میکنی یه جورایی بیمارای! | پیتزا، سوسیس، کالباس. | اضافه وزن، بیماریهای قلبی، و مغزی که کمکم به فستفود عادت میکنه! |
ورزش | مغز رو با دوپامینِ سالم شارژ میکنه، بدون هیچ عوارضِ بد! | دویدن، شنا، یوگا. | همچین بدی هم نیست، ولی از خواب و خوراکت نزن، خلقوخو رو بهتر میکنه، استرس رو کم میکنه، و کلی انرژی بهت میده! |
غذاهای پروتئینی | مغز رو با تیروزین شارژ میکنه، مثل یه باتریِ طبیعی! | گوشت قرمز، ماهی سالمون، تخممرغ. | اگه زیاد بخوری، معدهات اعتراض میکنه و میگه: “خدایا بسه دیگه!” |
موسیقی | مغز رو با ریتم و ملودی خوشحال میکنه، بدون هیچ عوارضِ بد! | موسیقی موردعلاقه، بهویژه قطعات بدون کلام. | خلقوخو رو بهتر میکنه، ولی اگه زیاد گوش بدی، ممکنه تبدیل به یه موجودِ منزوی بشی! |
شکلات تلخ | مغز رو با تیروزین و فلاونوئیدها خوشحال میکنه، بدون اینکه قند خونت رو خراب کنه! | شکلات با حداقل ۷۰٪ کاکائو. | اگه زیاد بخوری، ممکنه تبدیل به یه شکلاتِ متحرک بشی! |
کافئین | مغز رو با انرژی شارژ میکنه، ولی بعدش حس میکنی یه جورایی عصبیای! | قهوه، چای، نوشابههای انرژیزا. | اگه زیاد بخوری، ممکنه تبدیل به یه آدمِ بیخواب و عصبی بشی! |
آفتاب گرفتن | مغز رو با ویتامین D شارژ میکنه، ولی بعدش حس میکنی یه جورایی سوختی! | ۱۰–۱۵ دقیقه در معرض نور خورشید. | اگه ضدآفتاب نزنی، ممکنه پوستت تبدیل به یه چیپسِ سوخته بشه! |
بازیهای ویدیویی | مغز رو با مراحل و اهداف خوشحال میکنه، ولی بعدش حس میکنی یه جورایی از زندگی عقبای! | بازیهای رقابتی (مثل Fortnite)، بازیهای نقشآفرینی. | اعتیاد رفتاری، کاهش تعاملات اجتماعی، و خواب رو تبدیل به یه چالشِ سخت میکنه! |
دوپامین مثل یه دوستِ خوبه که گاهی بدجوری گولت میزنه! اگه میخوای از شرِ دوپامینِ بد (مثل شبکههای اجتماعی و فستفود) راحت شی، برو سراغ دوپامینِ خوب (مثل ورزش و غذاهای سالم). یادت باشه، مغزت مثل یه باغچهست… اگه بهش رسیدگی نکنی، علفهای هرزِ همهچی رو میپوشونن! 🌱🚫
قهوه پدر من رو درآورده، قهوه
اگه تو هم مثل من مشکل داری با این تلخ دوستداشتنی، یه نگاه به این قسمت از پادکست مدرسه زندگی فارسی توی یوتیوب بنداز.
پادکست پیشنهادی
چکلیست مدیریت دوپامین
راهکارهایی ساده برای رهایی از چنگال شبکههای اجتماعی، اهمالکاری و اعتیاد!
این چکلیست رو برات آماده کردم تا بتونی دوپامینت رو بهتر مدیریت کنی و از شر اعتیاد به شبکههای اجتماعی، اهمالکاری و حتی مواد مخدر راحت شی. هر مرحله رو انجام بده و تیک بزن! ✅
۱. کمتر وقت تلف کن، بیشتر زندگی کن!
- روزانه یه زمان مشخص برای چک کردن شبکههای اجتماعی بذار (مثلا ۳۰ دقیقه).
- نوتیفیکیشنهای مزاحم رو خاموش کن (دیگه خبری از صدای بیوقفهی تلگرام و اینستا نیست!).
- اپهای حواسپرتکن (مثل اینستاگرام و تیکتاک) رو تو یه فولدر به اسم “زمانکُش” قایم کن.
- قبل از خواب گوشی رو تو حالت “سکوت” بذار (دیگه خبری از اسکرول بیپایان قبل خواب نیست!).
۲. جایگزینهای سالم رو امتحان کن!
- هر روز حداقل ۳۰ دقیقه ورزش کن (دویدن، یوگا، شنا، هر چی دوست داری!).
- به جای اسکرول بیپایان، یه کتاب بخون (حتی ۱۰ صفحه هم خوبه!).
- موسیقی موردعلاقهات رو گوش بده (ترجیحا بدون کلام تا تمرکزت بیشتر شه).
- یه سرگرمی جدید شروع کن (نقاشی، آشپزی، باغبانی، هر چیزی که حالت رو خوب میکنه!).
۳. مراقب چیزی که میخوری باش!
- مصرف شکر و فستفود رو کم کن (دیگه هر روز پیتزا و نوشابه نه!).
- غذاهای پروتئینی بخور (تخممرغ، ماهی سالمون، سویا).
- شکلات تلخ (با حداقل ۷۰٪ کاکائو) رو جایگزین شیرینیجات کن.
- آب کافی بنوش (حداقل ۸ لیوان در روز).
۴. خوابت رو تنظیم کن!
- حداقل ۷-۸ ساعت بخواب (دیگه شببیداریهای بیدلیل نه!).
- ۱ ساعت قبل از خواب از گوشی و لپتاپ دوری کن.
- محیط خوابت رو تاریک و خنک نگه دار.
- اگر خوابت نمیبره، به جای چک کردن گوشی، یه کتاب بخون.
۵. دیگه اهمالکاری ممنوع!
- کارهای بزرگ رو به بخشهای کوچکتر تقسیم کن.
- از تکنیک پومودورو استفاده کن (۲۵ دقیقه کار، ۵ دقیقه استراحت).
- بعد از انجام هر کار، به خودت یه جایزه کوچک بده (مثلا ۵ دقیقه استراحت یا یه خوراکی سالم).
- لیست کارهای روزانه بنویس و اولویتبندی کن.
۶. یه روز بدون دوپامینِ بد!
- یه روز در هفته رو به “سمزدایی دوپامین” اختصاص بده (بدون شبکههای اجتماعی، بازیهای ویدیویی یا فستفود).
- تو این روز فعالیتهای آرامبخش انجام بده (مثل کتابخوانی، پیادهروی در طبیعت، یا مدیتیشن).
- از موبایل و اینترنت فقط برای کارهای ضروری استفاده کن.
- به جای تماشای فیلم، با دوستان یا خانواده وقت بگذرون.
۷. با آدمها بیشتر وقت بذار!
- زمان بیشتری رو با دوستان و خانواده بگذرون (بدون گوشی!).
- تو مکالمات عمیق و معنادار شرکت کن.
- از دوستات بخواه تو این چالش بهت ملحق بشن.
- اگر کسی تو اطرافت به مواد مخدر اعتیاد داره، سعی کن با حمایت و درک بهش کمک کنی.
۸. مطالعه و یادگیری رو فراموش نکن!
- هر ماه حداقل یه کتاب تو حوزه خودسازی یا سلامت روان بخون (مثلا “سمزدایی دوپامین” یا “مینیمالیسم دیجیتال”).
- پادکستهای آموزشی گوش بده (مثلا پادکستهای دکتر آذرخش مکری).
- تو دورههای آنلاین یا حضوری مرتبط با توسعه فردی شرکت کن.
- هر روز یه نکته جدید یاد بگیر و تو زندگی به کار بگیر.
۹. مراقب سلامت روانت باش!
- هر روز ۱۰ دقیقه مدیتیشن یا تنفس عمیق انجام بده.
- اگر احساس اضطراب یا افسردگی میکنی، از یه روانشناس کمک بگیر.
- از مقایسه خودت با دیگران تو شبکههای اجتماعی خودداری کن.
- هر روز ۳ چیز که بابتشون سپاسگزار هستی رو یادداشت کن.
۱۰. پیشرفتت رو بررسی کن!
- هر هفته پیشرفتت رو بررسی کن و ببین کدوم بخشها نیاز به بهبود دارن.
- اگر به هدفهای کوچیک رسیدی، به خودت جایزه بده (مثلا یه غذای سالم یا یه کتاب جدید).
- اگر شکست خوردی، ناامید نشو و دوباره شروع کن.
- این چکلیست رو با دوستات به اشتراک بذار و از هم حمایت کنین.
نکته پایانی:
این چکلیست بهت کمک میکنه قدمبهقدم دوپامینت رو مدیریت کنی و زندگی سالمتر و شادتری داشته باشی. یادت باشه، تغییرات کوچیک اما مداوم، نتایج بزرگتری به همراه میارن! 💪📚✨
حالا دست به کار شو و شروع کن! 😉
منابع ساده و همهکسفهم:
- پادکست: “دوئت دوپامین” از رادیو گیک (بررسی طنز اعتیاد به تکنولوژی).
- سخنرانی: دکتر آذرخش مکری در TEDx دربارهی “اعتیادهای پنهان”.
- کتاب: “آخرین فرصت برای مغزت” (ساده و با مثالهای ملموس).
دوپامین مثل آتشنشانیه که گاهی خودش باعث آتیش میشه! اگر میخوای از چرخهی “لذتهای سریع” فرار کنی، کتابها بهترین سلاحن. پس دفعهی بعد شاید بهتر باشه به جای باز کردن تیکتاک، یه صفحه کتاب رو باز کنی… حتی اگه مغزت غر بزنه! 📚🚫
خیلی عالی و کامل بود .چه منابع خوبی معرفی شده .
ممنونم از وقتی که گذاشتی
یکی دو روز پیش بود که با هم در مورد دوپامین صحبت میکردیم.
میدونی، به نظرم مساله اصلی این هست که همه چیز مثل بازی میمونه. یه بازی که توی مغزمون اتفاق میوفته.
علاقه هامون. تنفر هامون. تمایل هامون.
جالبه که اگه یه سری دسترسی مغز قطع بشه، دیگه احتمالا بجز خوردن و خوابیدن کار خاصی نکنیم. اونم در حد اینکه بقا پیدا کنیم.
حالا من دارم به این فکر میکنم که بعد از اینکه ایلان ماسک اون تراشه هارو رو نمایی کرد، آیا این دسترسی رو خواهند داشت که یه هو یه سری مدار های مغزی مارو تحت تاثیر قرار بدن؟ مثلا فکر کن یک میلیون آدم در یک روز خاص، از خواب بیدار شن و دلشون بخواد برن به آقای ایکس رای بدن :))
ممنون از وقتی که گذاشتی و کامنتی که دادی
تئوری توطئه ات رو دوست داشتم
اتفاقایی که قراره بیفته رو دوست ندارم 😂
من ایمپلنت نمی کنم
امیدوارم مثل داستان واکسن، یه سری نیان بقیه رو مجبور کنن که اگه شما تراشه ایمپلنت نکنی تو خودت داری به علم توهین میکنی و باعث آسیب دیدن بقیه میشی 🤣